Στη δεκαετία του 1940, Γερμανοί αρχιτέκτονες ανακάλυψαν ότι τα αυτοκόλλητα και αεροστεγή χαρακτηριστικά των ασφαλτικών στεγανωτικών μεμβρανών και στεγανωτικών υλικών επίστρωσης προκάλεσαν την υπολειμματική υγρασία στην κατασκευή από σκυρόδεμα να περικλείεται στη δομή και οι υδρατμοί στη δομή από σκυρόδεμα δεν μπορούσαν να εκπέμπονται . Ως αποτέλεσμα, οι μούχλες αναπτύσσονται σε στέγες και τοίχους και η ποιότητα του αέρα των εσωτερικών χώρων και η ανθρώπινη υγεία απειλούνται σοβαρά. Ως εκ τούτου, η γερμανική κατασκευαστική βιομηχανία άρχισε να χρησιμοποιεί διαπερατά από τον αέρα μαξιλάρια οροφής για να αντικαταστήσει τις αυτοκόλλητες μεμβράνες και επιστρώσεις για στεγανοποίηση. Αυτό το διαπερατό από τον αέρα μαξιλάρι τοποθετείται στο στρώμα βάσης της οροφής για να επιτρέψει στους υδρατμούς του πάνελ οροφής από χυτό σκυρόδεμα να εκκενωθεί γρήγορα. Βγείτε έξω, αποφεύγοντας έτσι την αναπαραγωγή μούχλας.
Υπό το ιστορικό υπόβαθρο εκείνη την εποχή, η κατανόηση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων δεν ήταν αρκετή. Με το ξέσπασμα της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης τη δεκαετία του 1970, οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές χώρες έδιναν όλο και μεγαλύτερη προσοχή στο θέμα της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων. Οι ειδικοί στον τομέα της ενέργειας ανακάλυψαν ότι παρόλο που αυτό το είδος αναπνεύσιμου μαξιλαριού επιτρέπει την εκκένωση των υδρατμών της χυτής οροφής από σκυρόδεμα και επιλύει αποτελεσματικά τα προβλήματα υγρασίας και μούχλας, μεγάλη ποσότητα υδρατμών εκκενώνεται στο μονωτικό στρώμα. και η θερμική απόδοση του μονωτικού υλικού έχει υποστεί σοβαρή ζημιά.
Στα μέσα του 20ου αιώνα, ειδικοί από την Αμερικανική και Καναδική Ένωση Προτύπων Δόμησης ανακάλυψαν ότι η συμπύκνωση υδρατμών στους εξωτερικούς τοίχους και τις στέγες των κτιρίων θα επηρεάσει σοβαρά την απόδοση των μονωτικών υλικών κτιρίων και την ανθεκτικότητα της δομής του περιβλήματος, οδηγώντας σε την ανάπτυξη της μούχλας. Η κύρια αιτία της υγρασίας είναι το νερό σε υγρή φάση και νερό φάσης ατμού που διεισδύει στη δομή του περιβλήματος με τη βοήθεια του εξωτερικού αέρα του κτιρίου. Από τότε, ορισμένα κτίρια στις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να χρησιμοποιούν αδιάβροχες μεμβράνες, τοποθετώντας τις έξω από το μονωτικό στρώμα ως σύστημα επίστρωσης κτιρίου για να ενισχύσουν την αεροστεγανότητα του κτιρίου, αλλά αυτή η αδιάβροχη μεμβράνη δεν αναπνέει και οι ατμοί υγρασίας της δομής του φακέλου εξακολουθεί να μην μπορεί να διαλυθεί. Δεν μπορεί να λύσει εντελώς το πρόβλημα της υγρασίας.
Μετά από συνεχή επιστημονική έρευνα και πρακτική, ειδικοί στον κατασκευαστικό κλάδο στη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες ανακάλυψαν τελικά ότι το διαπερατό από τον αέρα μαξιλάρι στέγης άλλαξε σε ένα μη διαπερατό τυλιγμένο υλικό ως στρώμα φραγμού ατμών στο στρώμα βάσης της οροφής, έτσι ώστε η Οι υδρατμοί της οροφής από χυτό σκυρόδεμα διατηρήθηκαν σταθεροί. Μπορεί να εκκενωθεί σε κάποιο βαθμό, επιβραδύνοντας την εκκένωση υδρατμών από την οροφή από σκυρόδεμα στο μονωτικό στρώμα. χρησιμοποιώντας μια διαπνέουσα αδιάβροχη μεμβράνη ως σύστημα επίστρωσης κτιρίου (εφεξής καλούμενη αδιάβροχη αναπνεύσιμη μεμβράνη) για να αποτρέψει τη διείσδυση νερού σε υγρή και αέρια φάση από το εξωτερικό του κτιρίου. Ταυτόχρονα, η υγρασία στο μονωτικό στρώμα αποβάλλεται γρήγορα . Η συνδυασμένη χρήση του φράγματος ατμών και της αδιάβροχης και αναπνέουσας μεμβράνης ενισχύει την αεροστεγανότητα και τη στεγανότητα του κτιρίου, λύνει το πρόβλημα της υγρασίας και πρόληψης της μούχλας και προστατεύει αποτελεσματικά τη θερμική απόδοση της δομής του περιβλήματος, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο εξοικονόμησης ενέργειας.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, το αδιάβροχο και αναπνεύσιμο διάλυμα μεμβράνης προωθήθηκε δυναμικά στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών και χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε κατοικίες και δημόσια κτίρια. Η αδιάβροχη και διαπνέουσα κατασκευή μεμβράνης ήταν γνωστή ως «σπίτι που αναπνέει». Η αδιάβροχη και αναπνεύσιμη μεμβράνη τοποθετείται στο μονωτικό στρώμα για να προστατεύει αποτελεσματικά το μονωτικό στρώμα. Δεν χρειάζεται να ρίξετε ψιλό πέτρινο σκυρόδεμα στη μονωτική στρώση. Η βελτιστοποίηση του συστήματος μειώνει το κόστος κατασκευής. Η Ιαπωνία, η Μαλαισία και άλλες χώρες εισήγαγαν επίσης διαδοχικά τεχνολογίες από τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και ξεκίνησαν τη μαζική παραγωγή και εφαρμογή αδιάβροχων και αναπνεύσιμων μεμβρανών.
Τα τελευταία χρόνια, η κινεζική κυβέρνηση έχει δώσει ολοένα και μεγαλύτερη προσοχή στην εξοικονόμηση ενέργειας του κτιρίου, η οποία οδήγησε στην προώθηση λύσεων αδιάβροχης και αναπνεύσιμης μεμβράνης στη χώρα μου, και διατύπωσε την "Αδιάβροχη και αναπνεύσιμη δομή μεμβράνης", "Προφίλ από χάλυβα , Πάνελ σάντουιτς Στέγες και Δομή Εξωτερικών Τοίχων» Και άλλα ειδικά
Ώρα δημοσίευσης: 15-09-21